Odyn zebrał wszystkich Bogów w jednym miejscu w Asgardzie i zaczął ich skłaniać do wojny z Wanami, Wanaheim był pełny bogactwa i potęgi co wzbudziło chciwóść Odyna który przekazał ją innym Bogom, kiedy Bogowie głosowali za wojną tylko Tyr nie poparł pomysłu - jednak został, jak się spodziewał przegłosowany. Pod przewodnictwem Odyna, Asowie ruszyli na Wanaheim a Wanowie stali przed nim i czekali na Asów z Njordem na czele.

Wojna była zaciekła, trwała trzy dni i trzy noce - a kiedy Frey przeciął na pół maczugę Thora Asowie w panice zączeli się wycofywać, a Wanowie ruszyli w pościg za nimi, kiedy Asowie schronili się w Asgardzie, Wanowie zaczeli się przebijać przez jego mury aż weszli, Asowie staneli przed Odynem, chcąc go chronić. Njord zaproponował pokój, wiedział że są siła sobie równi a dalsza walka przyniesie tylko straty i obwieścił Asom, że jutro przynieśle kogoś od nich aby przekazać swoje warunki.

Była to Gullweig - Bogini o bogactwa o ciele ze złota, mimo że napawała ją strachem przyszłość którą ujrzała poszła do Asów, a Odyn widząc kogo mu przysłali zaśmiał się z głupoty z Wanów, przysłanka wyglądała jak prezent, łatwy łup. Asowie pod rozkazem Odyna chętnie pochwycili Gullweig i torturowali, aby przekazała im swe siły - kiedy stracili cierpliwość przebili jej serce, ta jednak się odrodziła i to za każdyn razem kiedy próbowali ją zabić.

Widząc że jest nieśmiertelna, postanowili potorturować ją, paląc na stosie. Gullweig odradzała się piękniejsza i bardziej promieniująca najczystszym złotem...

Bogowie się przerazili, Odyn spokorniał i zrozumiał że zaślepiła go chciwość, obdarował chojnie Gullweig i odesłał do Wanów informując że przyjmują propozyjcje pokoju. Kiedy Gullweig powiedziała jak Asowie ją potraktowali, Njord się wściekł i nastąpiła narada Asów i Wanów którzy domagali się zadość uczynienia za krzywdy wyrządzone Gullweig - Asowie mieli do wyboru albo śmierć albo podziele się władzą, i tak Njord został Bogiem Morza, rybaków i żeglarzy także inni Wanowie otrzymali swoje fukcje a Freya zarządała połowy poległych żołnierzy którzy szli do Walhalii. Potem aby przypieczętować pokój wymienili się - jak to mówią, zakładnikami, lecz szli z własnej woli i mogli odejść kiedy chcą i robić co chcą więc to zbytnio na zakładników nie pasuje... w każdym razie, do Wanaheimu poszli Mimir i Honir a do Asgardu Freya, Frey i Njord.

Inna wersja tego mitu mówi, że Wanowie chcieli mieć taką samą władzę jak Asowie. Gullweig znalazła się wśród Asów, jednak nie wiadomo jak, prawdopodobne w celu dogadania się co do pragnień Wanów, w każdym razie Asowie się jej bali i tutaj jest dokładnie tak w pierwszej wersji co do zabijania i torturowania Gullweig.

Póżniej poszła do Midgardu pod imieniem Heig namawiała ludzi aby czcili i kochali Wanów tak samo jak Asów, na marginesie namawiała ich też do rozwiązłego życia seksualnego, pijactwa i magii. Wściekły Odyn rzucił włócznię do Wanaheim tym samym zaczynając wojnie, początkowo Wanowie uzyskali przewagę, zburzyli mury Asgardu jednak ta przewaga była tylko jednym incydentem, zmęczeni Asowie i Wanowie nie mogąc wygrać ze sobą, walcząc równi sobie postanowili o rozejmie, i tutaj także mowa o wymianie zakładów i podzielenia władzy. Każda strona oddała najlepszych zakładników - Wanowie, Njorda i Freya a Asowie Mimira i Hoenira, Hoenir został wybrany jako przywódca Wanów ze względu na dostojność i wygląd, lecz kiedy nie było mądrego Mimira Hoenir dawał wolną rękę w decyzjach Wanom, nie wiedząc co robić.
Wanowie myśląc, że zostali oszukani przez Mimira i Hoenira, odcieli głowę Mimirowi i posłali ją do Asgardu rzutem pod nogi Odyna.

Odyn nauczony już przez Freję sztuki Seithr, sprawił że głowa Mimira ożyła i nie rozkładała się - i tak, Odyn zachował mądrość Mimira.